- Finally, een update -

Ik heb de laptop van een meisje geleend om over al mijn belevenissen te kunnen schrijven aangezien het op mijn telefoon met dit slechte internet niet te doen is!

Maandag - 1 augustus
Vanochtend ben ik na een week zomerkamp en slechts 3 uurtjes slaap vertrokken naar Schiphol. Liza (een vriendin) kwam me ophalen en na een gezellige autorit en een filé voor de verscherpte veilligheidsmaatregelen kwam ik ruim op tijd aan op Schiphol.
Bij het inchecken had ik wat gedoe met mijn bagage aangezien 1 koffer 23,7 kilo was en de andere 18 kilo. Koffer 1 was 0,7 kilo te zwaar en eerst wilden ze dat ik mijn bagage zou overhevelen. Gelukkig beseften ze dat dit wat onzinnig was voor 0,7 kilo en mocht ik door.
In het shopping gedeelte heb ik een mooie camara gekocht aangezien de Iphone die ik van mijn moeder mocht lenen geen hele mooie foto's maakt.
De vlucht ging gelukkig snel voorbij en ik heb onwijs leuke gesprekken gevoerd in het vliegtuig. Een gepensioneerde meneer was zijn jeugddroom achterna gegaan en was een restaurant gestart in Kampala. Hij had ook een hotel op een heuvel met prachtig uitzicht. Zo zie je maar, het is nooit te laat om je dromen waar te maken.
De tussenlanding in Rwanda was heel bijzonder. Ik heb al sinds mijn 12de de wens om hier een periode te wonen en werken maar kon voor deze zomer geen geschikt project vinden. Ik heb 4 jaar lang een penvriend gehad in Rwanda en ik zou heel graag kijken of ik zijn familie terug kan vinden.
Maargoed, nu eerst Oeganda!

Dinsdag - 2 Augustus
Afgelopen nacht heb ik in de garage geslapen van het guesthouse waar ik verblijf. Er was wel gewoon een bed met klamboe maar voor de rest was het vrij primitief. Ook het water is hier koud. Vanochtend werd ik opgehaald door Ritah, de lokale coördinator. Zij heeft me een praktische rondleiding gegeven door de stad. We zijn naar de supermarkt geweest en hebben een simkaart geregeld. De boda-boda's vond ik een waar avontuur, door de drukte op een scooter, achterop bij een vreemde. Onderweg heb ik meerdere schietgebedjes afgelegd.
De rest van de middag heb ik wat bijgeslapen want ik was echt geloopt.
'S avonds ontmoette ik wat andere vrijwilligers die me hier in de buurt wegwijs hebben gemaakt. Van het weekend ga ik met twee meiden ook naar de oorsprong van de Nijl om te gaan raften.

Woensdag en Donderdag - 3 en 4 Augustus
Mijn eerste 2 dagen op het project: Wakisa Ministries.
De eerste dag viel ik gelijk met mijn neus in de boter, Bijbelles. Wat een vreemde gewaarwording in vergelijking met de Christelijke basisschool. Hiermee houdt mijn kennis over het Christendom aardig op en op dit project moet ik doorgaan voor een Christen. Aunt Wanda (een missionaris uit Amerika) gaf de lessen en ze vertelde heel boeiend. De meiden zag je opbloeien tijdens haar preek. Dat was heel erg mooi om te zien.
Aunt Wanda zag er voor mij trouwens uit als een non, maar het blijkt dat ze een bepaalde christelijke stroming volgt waarbij ze haar hoofd moet bedekken.
Na bible study was het thee tijd, jak- wat zoet. Ik heb het opgedronken maar werd super misselijk. Een keer uit beleefdheid, maar niet weer.
Als lunch kregen we Matoke, aan Oegandees gerecht vol bonen, gekookte banaan en rijst met kool. Ook niet mijn favoriet maar voor één keer best prima.
Met de meiden heb ik gelijk toffe activiteiten mogen doen. Ik heb ze een tekening met stoepkrijt laten maken van zichzelf. Daarna mochten ze bij elkaar kwaliteiten en talenten opschrijven. Een mooie activiteit om elkaar beter te leren kennen.
Vervolgens hebben we nog korte "kamp" spelletjes gedaan wat erg leuk was.
'S avonds was ik gesloopt maar er bleek een DoingGoood diner te zijn waar ik toch besloot om mee te gaan. Het was onwijs gezellig maar ik was gesloopt qua vermoeidheid!

Na een goede nacht slaap kon ik gelukkig de hele wereld weer aan en waren alle twijfels over mijn komt hier weer weg. Op het project heb ik heerlijk gedanst met de meiden, op K3! Jaja hier kunnen de meiden K3 wel waarderen, vrolijk en begrijpbaar haha. Ook hebben we stoelendans gedaan wat de meiden ontzettend leuk vonden. De meiden zijn zo op zoek naar plezier en contact, het is echt een zegen om met ze te mogen werken.
Wel is er eigenlijk geen begeleiding op het project, wat ik van tevoren ook al wel wist, maar soms maakt dat me wel onzeker. Het is zo'n kwetsbare doelgroep. Gelukkig is er een Amerikaans meisje (19) en zij is hier al 7 weken. Zij helpt me enorm met alle activiteiten.
Ook ben ik met haar en het nichte (5) van Aunt Vivian (Directrice) wezen lunchen wat erg gezellig was.

Aunt is trouwens een titel waarme de meiden hun respect uiten naar de "staff".
Ik heet hier dus Aunt Inger.

Vrijdag - 5 Augustus
Het is alweer mijn 3de dag bij Wakisa en ik begin me eindelijk echt thuis te voelen. Zowel op het project als in Oeganda. De meiden begroeten me nu elke ochtend met een knuffel en een vrolijke "Aunt Inger, How are you?".

Vandaag was er op het project helaas niet zoveel te doen. 'S ochtend heb ik een halfuurtje wat administratie gedaan waarbij ik de aanmeldformulieren van de meiden kon lezen. Wat een heftige verhalen en jonge leeftijden. Dat besef je bijna niet als je de meiden rond ziet lopen.
'S middag zat ik bij de naailes waar ik niet echt van grote waarde was. Maar het contact met de meiden is alles waard !

Zaterdag en Zondag (Jinja!) - 6 en 7 Augustus
Dit weekend was ik met twee Nederlandse meiden van DoingGoood naar Jinja. Jinja is het dorp waar de oorsprong van de Nijl begint. Wat was het heerlijk om de stad uit te zijn! Ik merk dan echt dat ik geen stadmens ben.
De natuur was overweldigend. En het gave was dat we de kracht van de natuur echt konden ervaren omdat we gingen raften.
Grade 6 is de heftigste Rapid waar je vanaf kunt gaan en de meeste hier waren een Grade 5. Van de 8 Rapids zijn we 5 keer omgegaan wat waarschijnlijk ook wel redelijk express is gedaan door onze begeleider.
We hadden een superleuke boot met 4 oudere mannelijke expacts die allemaal uit een ander Engelstalig land kwamen. Het was echt lachen met hun in de boot en het zorgde er ook voor dat we ons iets stoerder voor deden dan dat we waren. Want na de zoveelste keer omgaan en meegesleurd worden onder water zonder dat je boven kunt komen of uberhaupt doorhebt waar boven is, was het af en toe stiekem wel een beetje eng. Maar ik heb vooral onwijs genoten. De prachtige natuur en de geweldige adrenaline kick.

De terugweg naar het Camp was vrij lang en zeer hobbelig. Maar het Camp was echt geweldig een echte Backpackers plek met veel dronken Engelsen. Superchill voor een avondje (uit-)lachen.

De volgende dag was echt een chill dagje met prachtig uitzicht en een heerlijke massage. Even helemaal ontstressen voor onze 4,5 uur durende busrit terug naar Kampala.
Die avond ben ik pannenkoeken wezen eten bij de meiden die al in het DoingGoood huis zitten. Het was supergezellig, incl. potjes Weerwolven en ik kan niet wachten tot ik daar vrijdag kan intrekken.
Nu was de terugweg namelijk ook echt best wel heel lastig. Het is niet meer dan 1 KM naar het Guesthouse maar het is lopend als vrouw alleen in het donker gewoon niet veilig. Dus helaas betekende dat er uiteindelijk een chauffeur helemaal uit Entebbe moest komen en dat dit grapje me ruim 15,- Euro heeft gekost. Dit land zou echt een stuk mooier zijn als de avonden ook veilig zouden zijn, ooo en als er warm water was!

Maandag - 8 Augustus
Wow - ik ben hier nu gewoon al een week. Wat vliegt de tijd!!!
Ik werd vanochtend superchill wakker en had superveel zin om naar het project te gaan. Ik heb superfijne gesprekken gehad met de Amerikaanse vrijwilliger Stephanie.
'S middags heb ik zelf een (therapie) activiteit mogen aanbieden. Ik heb de meiden 2 vellen papier gegeven waarop eentje in teken stond van het verleden en één in het teken van de toekomst.
Het verleden hoefden ze niet over te praten maar die hebben we allemaal ritueel verstuurd om het achter ons te laten.
De toekomst was leuker en vol enthousiasme vertelden de meiden over hun toekomst dromen. Ze hebben de tekeningen bij hun bed opgehangen zodat ze altijd herinnert worden aan hun toekomst dromen.

Het was echt een hele bijzondere dag die wat later afliep dan de dagen vorige week.
Ik heb eindelijk wat meer energie, vandaar dit lange verhaal.

Deze week moet ik nog 3 daagjes werken en dan ga ik naar de Murchison Falls.
Daar heb ik echt superveel zin in!

Ook is het uitje voor de meiden zo goed als geregeld met dank aan jullie donaties. Ik neem het hele project een dagje mee naar de dierentuin! Onwijs bedankt daarvoor.
Ik probeer jullie op de hoogte te houden van de andere activiteiten die mogelijk zijn gemaakt met dank aan jullie donaties. De stiften en het stoepkrijt en de muziekbox zijn dus al enthousiast gebruikt.

Dikke X en knuffel !!