Dag 9
De tijd vliegt hier voorbij. Ik ben hier alweer 9 dagen terwijl het voelt alsof ik hier net ben aangekomen!
Vanochtend was er op het project niet zoveel te doen maar ik heb veel uit mijn nieuwe, roze, bijbel gelezen. Veel stukken begreep ik niet echt maar andere stukken vond ik stiekem best heel erg mooi. Ik schrijf al mijn vragen op en deze ga ik met Aut Wanda behandelen.

Op dit moment zit ik naast Stephanie (Amerikaanse vrijwilliger) en Kate (meisje van het project). Kate heeft een droom gehad waarin ze de duivel heeft verslagen en het licht van god zag. Ze wilde graag bidden samen met Stephanie voor de toekomst van haar baby. Dit soort dingen klinken, met alle respect, voor mij nog best zweverig en ik vind het soms lastig hier onderdeel van te zijn. Toch probeer ik het te begrijpen en ik vind het prachtig om te zien hoeveel hoop het de meiden geeft.
Na het bidden raakte ik in gesprek met Kate en mocht ik in haar persoonlijke schriftje een boodschap naar haar schrijven. Zo bijzonder dat ik dit mocht doen en ik heb alles wat ik haar wens en gun zo goed mogelijk proberen te beschrijven. Wat voel ik me klein op dit soort momenten want wat kan ik nou voor zo'n meisje doen behalve er te zijn en te luisteren?

S' middags heb ik, ja ik, zangles gegeven en ze het Mango Mango Mango liedje aangeleerd. Mijn musical (IPA!!) mensen weten waarover ik het heb. Onwijs leuk om dit liedje hier te zingen, uiteraard met een kleine vertaling bij Ananas.
Daarna hebben ik ze een worship song (10.000 reasons) aangeleerd die ik heb geleerd bij YMCA Noorwegen. De meiden zingen het lied, inmiddels een week later nogsteeds, mooi om te zien. Ik heb er een soort koor van gemaakt waar ze om de beurt de koorleider waren om leiding te leren nemen. Sommige meiden vonden het best moeilijk. Een meisje werd ook voor lul gezet door de rest en samen met haar hebben we onze rug gerecht en het lied samen afgemaakt. Zo was de lol er voor de andere meiden snel vanaf en heeft zij geleerd door te zetten.
Daarna hebben we armbanden en kettingen gemaakt van alle prachtige kralen die jullie gedoneerd hebben. Normaal moeten ze hun creaties inleveren voor de verkoop, nu mochten ze iets houden voor zichzelf. Wat zijn de meiden, de staf en zelfs de directrice dan dankbaar.

Dag 10
Vandaag was er weinig te doen. Stephanie deed de hele dag follow-up gesprekken dus ik heb geassisteerd bij de les. Vanochtend was er debat les met als onderwerp: Being pregnant at a young age is a curse.
Een heftig onderwerp. Bijzonder om te zien is dat de winnaar van tevoren al bepaald werd door Aunt Rachel. De meiden wisten dit trouwens niet. Ik zat bij de kant dat het hebben van het kind op jonge leeftijd inderdaad een curse is. Ik heb curse uiteindelijk vertaald naar dat het moeilijk is om zo jong zwanger te zijn. We konden niet winnen, maar ik was super trots op mijn team om een kant te verdedigen die ze zo tegenstond. Een kind van god is tenslotte nooit een curse. Al geloofd een meisje dat ze verkracht en zwanger is door demonen.
Dingen als demonen, hekserij etc. zijn hier heel normaal en daardoor moet je ook altijd opassen met wat je zegt.

Ik heb vandaag trouwens ook mijn ontworming tabletjes genomen voor de Baharzia parasiet die in de Nijl zit. In NL worden deze tabletten gemaakt voor honden en katten, maar ik blaf nog niet !

Dag 11 & 12
Dag 11: Mijn laatste dag bij Wakisa voor deze week. Na ochtendgymnastiek, door moi, zijn we langs gegaan bij 8 scholen in de regio om een boek over seksuele ontwikkeling te promoten. Seksuele ontwikkeling is een groot taboe hier in Oeganda wat vaak leidt tot tienerzwangerschappen, seksueel misbruik en soa's. Aunt Vivian heeft dit boek geschreven vanuit een Christelijk perspectief, maar ik vind het niet op een storende en onrealistische manier geschreven. Bijv. onthouding tot het huwelijk is hier vaak best een goede optie aangezien condooms geweigerd worden door veel mannen of van slechte kwaliteit zijn.
Het was heel bijzonder al die scholen op te zoeken. De ene school was duidelijk veel rijker dan de andere. Dat is te zien aan de grote van het gebouw/grond, klaslokalen en klassen. Ook de schooluniforms zeiden veel. Over het algemeen vond ik de scholen er wel heel goed en verzorgd uitzien.

Toen we terugkwamen zagen we 2 meiden die overduidelijk niet zwanger waren. Beide hadden hun kindje al gekregen en waren ex-clienten. Beiden hadden hulp nodig. Het verhaal van een van de meiden raakte me echt. Zij had ALLES opgebouwd:
- Een eigen zaakje;
- Een spaarpot waarmee haar kindje en zij naar school en universiteit konden gaan;
- Een huisje;
- Kleding;
- Voedsel en schoon water...
En toen, bam is ze beroofd.... alles weg!
Ook nog eens weer verkracht, echt vreselijk.

In de middag kwamen er donateurs, voornamelijk Oegandese vrouwen en 1 Amerikaanse. Zij hadden grote zaken eten gedoneerd. Het was bizar hun te zien, opgedoft, hoge hakken, supermooi! Zelfs ik voelde me een slons naast hun. De meiden hebben gezongen voor de vrouwen en we hebben samen gebeden. Ook heeft de Amerikaanse vrouw gebeden wat wel heel anders was dan de gebeden op Wakisa. Het was, tja.... Amerikaans. Groots, heftig een beetje schreeuwerig maar men, het maakte indruk!

Dag 11: Vandaag was het zo ver. Mijn weekendtrip naar Murchison Falls. Na ruim een uur wachten was het busje er. In de auto heb ik lekker geslapen en we waren al heel snel, voor mijn gevoel bij het Rhino Park. Rhino's zijn officieel uitgestorven in Uganda tijdens de oorlog maar ze hebben nieuwe ingevoerd uit Kenia waarmee ze een fokprogramma zijn gestart. Nu hebben ze weer een mooie populatie in beschermd gebied. Het was echt heel indrukwekkend om op 5 M afstand van de Rhino's te staan.
De tweede helft van de rit heb ik weer heerlijk geslapen en al snel kwamen we aan bij onze originele hutjes. Banda's. Daar zouden we de nacht doorbrengen. Er waren ook duizenden felgkleurde vogels. Helaas wel traditioneel Oegandees eten: Matoke, Posho, Bonen en Rijst. Mweh. Maargoed, toch maar wat gegeten onder het mom, ik heb de energie hard nodig.
Na het eten direct naar bed gegaan om 20.00 uur want de volgende dag werd het vroeg.

Dag 13
Om 06.00 was het nog helemaal donker buiten. Gelukkig was daar wel het geluiden van die duizend kleine vogeltjes en hun mega schattige nestjes.
Een uurtje later waren we onderweg en bij de ingang van de park waren daar tientallen Bavianen. Wat een prachtige start van de dag.

Een 2 uur durende rit naar de oversteek van de Nijl volgde. De omgeving veranderde van regenwoud naar een supergroene savanne toen we de Nijl overgestoken waren. Het is niet in woorden te omschrijven hoe ontzettend prachtig dit gebied was. Zo mooi, niet eens op een foto vast te leggen. We konden genieten van dit prachtige gebied vanaf het dak van het busje. We hebben ontzettend veel dieren gezien: Antilopes, waterbokken, giraffes, olifanten, wratten zwijnen en nog veel meer.
Na de Game Drive hebben we een boottocht gemaakt over de nijl. Daar zagen we nog krokodillen en Hippo's. Ook weer ontzettend gaaf! Zo dichtbij, zo machtig, zo mooi.... Tot we uitkwamen bij de Murchison Fall. WOW !!!!!!!! Deze dag is zo rijk aan ervaringen!!!!!!!
We hebben een wandeltocht gemaakt naar de top van de waterval waar we ook de tweede waterval en heel veel kolkende massa's en prachtige regenbogen zagen. De zon was killing dus we hebben genoeg rustmomenten gepakt om te genieten van het uitzicht.
Foto's volgen echt nog wel als ik thuis ben !

Dag 14
Afgelopen nacht was vrij onrustig. Ik werd namelijk om 03.00 wakker door een malend geluid. Op een meter afstand van ons hutje stond een kudde Nijlpaarden te grazen. Stiekem ben ik volgens mij best een schijterd want ik vond het doodeng. Het raampje bestond uit een stukje gaas.... en tja, daar breken ze zo doorheen mochtend te willen. Maar WOW - ook weer machtig mooi!!!!

De ochtend begon vroeg maar wat was dit het waard. We deden een CHIMP trekking door het regenwoud. Het geluid van alle vogels en apen was oorverdovend en de Chimps hebben we ook vrij snel gevonden!!!
We hebben een uur bij een Chimp familie gezeten en genoten. Het was echt waanzinnig mooi. Het echte ME TARZAN YOU JANE FEELING.
Al met al hebben we een prachtig weekend gehad.

Op de terugweg waren er wat problemen met het busje. Zoals jullie hebben kunnen volgen op facebook. Maar ik vond het dikke prima en heb het leuk gehad.

Dag 15
Vandaag weer een mooie dag gehad op het project. Vandaag waren we op huisbezoek bij Florence. Haar zoontje is nu 2,5 jaar oud en echt een supermooi knulletje. Ze leefde in "the slumps" en dat was mijn eerste keer hier. Wat bizar met hoe weinig mensen kunnen leven. Ik heb zoveel respect voor dit meisje en waarschijnlijk gaat een deel van jullie gesponserde geld naar haar toen. Ze heeft namelijk plus/minus 50,- Euro nodig om haar eigen zaakje te kunnen herstarten zodat ze naar school kan. Ze heeft al lang en breed bewezen dat ze kan sparen en dat ze verantwoord omgaat met geld. Ze heeft in de afgelopen 3 jaar haar eigen schoolgeld bij elkaar gespaard en gaat in September beginnen. Ze is een ontzettend harde werken want ze gaat van 09.00 tot 17.00 naar school. Van 18.00 tot 00.00 werkt ze. Van 00.00 tot 03.00 slaapt ze. Dan maakt ze een uurtje huiswerk en dan slaapt ze weer tot 07.00. Ik heb zoveel respect voor hoe zij vecht om haar leven te kunnen leiden.
Tegelijkertijd wil ik dat er meer faciliteiten om jonge moeders zoals haar te helpen. Ze worden nu na Wakisa teruggestuurd naar de sloppen, en slechts enkele meisjes kunnen dankzij sponsors naar Boarding school. Maar als je geen goed sociaal netwerk hebt dan heb je niemand die voor je kind kan zorgen en is school dus onmogelijk. En het is beleid van Wakisa dat de meiden dankzij sponsoring naar Boarding School gaan omdat ze zich dan volledig kunnen storten op hun studie.

Mijn wens is dat er een Boarding School zou komen voor tienermoeders met Day care facillities. Het idee groeit in mijn hoofd en wellicht is het iets voor de toekomst.

Voor nu ben ik nog 100% aan het genieten !
Het leven is hier mooi !!