Week 4 is alweer lang en breed voorbij.
Deze update komt iets later dan normaal omdat het hier gewoon onwijs druk en leuk was. Een goed teken

Dag 23 - 23/08/2016
Vandaag was mijn eerste dag zonder Stephanie op Wakisa, wat heel erg raar voelde. Gelukkig was er het goede nieuws dat Brenda bevallen was van een gezonde zoon, Jonathan.
Rond 13.00 startte de weeën van een ander meisje, Specioza. Zij staat altijd naast mij in de kring tijdens het ochtendgebed. Op het moment dat we handen moeten vasthouden knijpt ze er altijd systematisch in. Geen idee waarom, maar dit is de reden dat ik haar naam ken en onthou. Specioza heeft een mega buik maar het is er echt maar één.
Ik heb Specioza naar het ziekenhuis gebracht en Brenda en kleine Jonathan opgehaald. Ik mocht het (overheid)ziekenhuis niet meer in, aangezien de zorg hier normaal gesproken gratis is, maar doordat ze mij en Stephanie hadden gezien vroegen ze plotseling geld voor de behandeling.

Het was heel mooi om Brenda te zien stralen al "Newbie mum". Dat is ook het enige waar ik de hele middag naar gekeken heb aangezien er niet echt iets te doen was.
'S avonds zijn we heerlijk uiteten geweest met Doinggoood en ik heb het lekkerste deserts, in Oeganda, op. Gefrituurde chocolade rolletjes, hmmmmm!!

Dag 24 - 24/08/2016
Vandaag was een rare dag. Eindelijk was Stephanie er weer!
Na bijbelles en excercise raakte we aan de praat met een nieuw meisje, Winnie (2). Zij is gisteren nieuw gekomen en moest nu plotseling weg. Toen Stephanie met haar aan het praten was begon ze te huilen en heb ik ze even met rust gelaten. Opeens stormde Aunt Vivian (directrice) naar buiten en begon te gillen en schreeuwen tegen Stephanie dat het klaar was en dat ze direct haar spullen moest pakken. Ik zat de hele week al een beetje tussen die 2 in en nu barstte de bom. Ik vond het zo moeilijk om te bepalen wat ik moest doen. Ik bedoel.... het ging volkomen tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel in maar je hebt ook een stukje cultuur. Uiteindelijk won mijn rechtvaardigheidsgevoel maar Micheal (de gatekeeper) hield me tegen. Ik heb nog even met Stephanie gepraat en haar bijgestaan toen ze huilend vaarwel zei tegen de meiden en toen ging ze echt weg. Bam, opeens! Mijn maatje op Wakisa.
Al de Aunties kwamen naar me toe met de vraag of ik niet met Aunt Vivian kon gaan praten. Ik voelde me best wel klem gezet, vooral toen Aunt Gloria opeens een gesprek had geregeld met Aunt Vivian. Uiteindelijk heb ik een heel goed gesprek gehad en toonde Aunt Vivian ook een hele andere kant van zichzelf. Op dat moment leek het er echter nog niet op dat het ooit goed zou komen tussen Aunt Vivian en Stephanie.

Die middag heb ik geholpen met de gezondheids checks. Gewicht wegen en bloeddruk meten. Hoe lager de bloeddruk hier is, bij zwangere meiden, hoe beter ze denken dat het is. Nu heb ik niet bijzonder veel verstand van bloeddruk e.d. en ik weet dat een te hoge bloeddruk heel gevaarlijk kan zijn bij zwanger vrouwen. Maar bij één meisje was de bovendruk 50 en de onderdruk 32. Dat leek me ook niet heel erg gezond.

'S avonds ben ik bij Aunt Wanda en Stephanie gaan eten. Wonderbaarlijk genoeg belde Aunt Vivian Stephanie op om haar nederige excuses aan te bieden. WOW ! De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Ik heb besloten morgen (donderdag) een dagje vrij te nemen. Ik ben gesloopt na alle indrukken deze week! Eerst de bevalling, daarna de uit de hand gelopen ruzie waar ik tussen in werd gezet. Ik ben er wel even klaar mee.....

Dag 25 - 25/08/2016
Helaas was ik om 08:15 al wakker. Ik heb nog even proberen te doezelen maar was al vrij op tijd mijn bed uit. Richting 12.30 ben ik uiteindelijk op de Boda gestapt richting Aunt Angela die een jurk en een topje voor me heeft gemaakt. Het was best een stukje rijden, door een stuk van Kampala die ik tot nu toe nog niet gezien heb. Aunt Angela woont in een soort "luxe" sloppenwijk, in hoeverre dat bestaat. Het was een huisje ten grote van een kleine schuur. Maar alles pastte erin. Ze deelde de sanitaire voorzieningen met haar buren. Kun je het je voorstellen hoe simpel het leven kan zijn en hoeveel wij eigenlijk hebben?
Aunt Angela was zo gastvrij en zo blij met mijn aanwezigheid. Ze stond erop Soda voor mij te kopen en een stukje cake. Ze had ook fried riced gemaakt als lunch en met Oegandese gastvrijheid heb ik alles gegeten ookal was het veel te veel.
Aunt Angela is een van de eerlijkste Oegandezen die ik hier heb ontmoet. Ze heeft het zo zwaar als alleenstaande moeder, maar ze vraagt nergens om en ziet overal positiviteit. Nu heeft ze het voor elkaar om te gaan studeren voor leraar zodat ze naailessen mag geven, maar de studie duurt 2 jaar en kost 800,- Euro excl. reiskosten. Een enorm bedrag voor hier! Ik heb heel veel met haar gepraat en uiteindelijk besloten het dubbele te betalen voor de jurken aangezien ze slechts 14,- Euro vroeg voor 2 handgemaakte kledingstuken excl. de stof.

Terwijl ik op de boda zat naar de Stirleys besefte ik me dat het de standaard is in de wereld om te leven zoals Aunt Angela en de meiden die ik heb bezocht in de sloppenwijken. Er zijn veel meer mensen die zo leven dan de luxe die wij in Nederland hebben. Ik ga echt heel erg moeten wennen aan het feit dat als ik terugkom mensen weer gaan klagen over de voorzieningen die wij hebben. Terwijl ik nu zie wat een rijkdom wij hebben.

Eerst heb ik de 8 kinderen van de Sweazys geschminkt. De geadopteerde kinderen hebben nog nooit schminkt gezien wat heel erg bijzonder was voor hun. Bovendien kon dit gezin echt wel wat extra's gebruiken en bovendien zijn ze zo goed voor mij!
Na het schminken heb ik heerlijk gegezeten bij de Stirleys en ik heb de kinderen voorgelezen uit "The secret garden". Het was echt weer een hele gezellige avond!

Dag 26: 26/08/2016
Vanochtend werden we om 07.00 uur opgehaald voor een 11 uur lange rit richting Kidepo National Park. Het eerste stuk heb ik veel geslapen tot het stuk waar we 2 weken terug 3 uur stilstonden. Niet verwacht daar ooit weer terug te komen!
De laatste 2 uur was de omgeving werkelijk waar prachtig! Het hele landschap veranderde compleet. Er kwamen bergen vol groen en rotsen.

Toen we aankwamen in Kidepo hebben we een rondje gelopen door het dorpje. Alle kinderen kwamen uit het dorp gevlogen om met ons te spelen. Alle jongens hadden zelf vliegers gemaakt van broodzakjes en takjes. Het was verder ook echt een bizar mooie omgeving.

Toen we bij het kampvur zaten merkten we al snel dat er ontzettend veel insecten zaten. Mensen die mij kennen weten dat dat niet mijn favoriete beesten zijn. Dolblij was ik toen we binnengeroepen werden voor het avondeten. De vreugde was van korte duur en aangezien het eten echt niet lekker was, maar we dat niet echt durfde te zeggen. Bovendien zaten er binnen ook heel veel insecten. We hebben het eten uiteindelijk weggesmokkeld en de insecten op te koop toegenomen met veel hysterisch gegil van mij en Sanne. Ik was wel ontzettend blij met mijn partner in crime haha.

Na het eten hebben we onwijs kunnen genieten van een prachtige Afrikaanse sterrenhemel. Ik heb nog nooit zo'n prachtige sterrenhemel gezien. Just WOW.

Dag 27 - 27/08/2016
De dag van de safari! We vertrokken rond 08:00 uur en het was slechts 15 minuten rijden. Daarna mochten we op het dak zitten wat pijnlijk is voor je kont maar onwijs rijk en prachtig voor de ogen. Het uitzicht was alles waard. We hebben olifanten, giraffes, zebra's, buffels, antiloppes, herten, jakhalzen en wrattenzwijnen gezien.
Maar het bijzonderste was toch wel echt de leeuwen. Ze waren letterlijk een meter bij ons vandaan. Twee van de drie gingen jagen en na een klein uurtje kwam er eentje terug met een mega stuk buffelvlees in zijn bek!
Hij ging dit voor onze neus opeten, prachtig om de natuur op zijn puurst te zien.

Vanavond was het eten gelukkig wel een heel stuk beter. Echter waren de insecten weer rijkelijk aanwezig en zelfs een vleermuis vond het leuk om mij en Sanne op stang te jagen. Gelukkig was de sterrenhemel ook weer oogverblindend! Dat maakte veel goed. Zoveel sterren, echt prachtig.

Dag 28 - 28/08/2016
Gelukkig heb ik vannacht redelijk goed geslapen! We moesten vroeg op voor een wandelsafari zodat het nog een soort van koel was. Aan het begin merkte ik dat de tocht niet helemaal mijn ding was. Het begon met bergen insecten opgevolgd door mijn kuit(en) blessure. De beloofde, vlakke, wandeling bleek berg op, berg af te zijn. Twee herstelende kuitspieren waren het hier niet helemaal mee eens, maar er was niks aan te doen dan op mijn kiezen te bijten. Het uitzicht was echter adembenemend. Dat maakt het het achteraf meer dan waard! We hebben ook weer bergen wilde dieren gezien, inclusief een leeuw.

Vanavond heeft een locale stam voor ons opgetreden. Het was heel anders dan de culturele avond in Kampala wat het echt lachen maakte. Het was gewoon een locale culturele groep die het erbij doet voor de lol. Het optreden was wel echt heel erg leuk om te zien!

Dag 29 - 29/08/2016
Vandaag hebben we 12,5 uur in de bus gezeten op weg naar Kampala. Onderweg is er niet veel bijzonders gebeurd behalve dat een meisje bij een benzine station werd achtervolgd door een man met een geweerd omdat ze rookte. Autoriteit is toch echt wel een dingetje hier.
De lunch onderweg was echt heel erg lekker en nu ik eenmaal thuis ben is het devies: Op tijd naar bed!

Dag 30 - 30/08/2016
Het is zo ver!
Mijn laatste drie dagen op het project. Eerst maar eens een update over alle bevallingen:
- Brenda is nog tot morgen hier en gaat dan met haar prachtige zoontje bij haar tante wonen.
- Specioza heb ik nooit meer gezien. Na 30 uur weeën kreeg ze eindelijk een keizersnede. Haar moeder is komen opdagen terwijl ze haar sinds haar vierde niet meer had gezien. Na de bevalling is ze met haar ouders mee naar huis gegaan.
- Winnie (1) is afgelopen zaterdag bevallen van een gezond zoontje: Nathan.
De eerste 3 weken waren er 0 baby's en nu zijn er 3, WOW. Ik ben heel dankbaar dat ik dit ook heb mogen meemaken.

Het is nu bijna 11.00 uur en wederom is er niks te doen. De eerste 2 druke weken waren blijkbaar een uitzondering aangezien er toen 3 leraressen ziek waren. Daardoor werd ik continue ingezet. Omdat er geen comunicatie is wist ik echter niet dat dit uitzonderlijk was. De laatste tijd is het dus heel stil en saai, dus daardoor is het ook wel prima om donderdag afscheid te nemen. Hoeveel ik ook om de meiden en staf ben gaan geven.
Nu is het tijd om terug naar Nederland te gaan en uitdaging te vinden in mijn stage voor komend jaar!

Na de lunch ben ik vertrokken en heb ik een heerlijke massage genomen. Inclusief stoombad, douche en vers sapje. Na 4 dagen in de auto vanwege de safari was dit echt heerlijk.
Daarna ben ik doorgegaan naar de Sweazys voor de pizza avond. We hebben oliebollen gebakken (voor het eerst niet uit een pakje) en ze waren echt HEERLIJK !!!!!!
Wat gaaf om oliebollen te bakken bij een kampvuur in het zonnetje. De Amerikanen kende dit ook niet en vonden het heerlijk.
De rest van de avond bestond uit hele fijne gesprekken en veel gelach. Ik ben zo blij dat ik deze lieve en warme mensen heb mogen leren kennen en ik hoop ook echt dat ik ze in de toekomst terug zie!
Om 02:00 ging ik naar bed, samen met Stephanie, voor mijn eerste Oegandese sleepover. Het is hier al bijna als thuis !!!

Dag 31 - 31/08/2016
Mijn ena-laatste dag op Wakisa. Helaas was er WEDEROM niks te doen. We hebben een beetje gekletst met meiden, afscheid genomen van Brenda en uiteindelijk zijn Stephanie en ik meegegaan om een meisje op te halen van Boardingschool. Zij heeft 1,5 jaar geleden een kindje gekregen en wordt nu gesponsord om naar school te kunnen gaan. Ze doet het supergoed ! Dat is echt heel fijn en motiverend om te zien.

Voor de lunch kwamen Frank en Inge langs (coördinatoren Doinggoood) voor het evaluatie gesprek. Dit was een fijn gesprek en ik heb mooie feedback ontvangen en hopelijk nuttige feedback gegeven.
Waar ik het meest trots op ben is dat opgemerkt is dat ik heel makkelijk contact maak met iedereen hier en eigenlijk alles heel makkelijk vorm weet te geven. Ik merkte dit zelf ook wel op maar ben dit vanuit mijn studie niet helemaal gewend omdat op school toch een stukje prestatiedrang en faalangst in de weg zit. Nu ik hier zo'n succeservaring heb mogen beleven wil ik dit ook echt doorzetten in NL. Ik moet gewoon lekker gaan doen want man, wat heb ik hier genoten van de activiteiten met de meiden!

Tijdens de lunch zijn we naar café Java's gegaan en genoten van een heerlijke lunch.
Toen we terugkwamen was er weer niks dus uiteindelijk wilden wij 1,5 uur eerder weg. Ze waren bijna beledigd omdat het mijn ena-laatste dag was. Maarja, om nou 1,5 uur uit mijn neus te gaan eten.... er was letterlijk NIKS. Helpen met schoonmaken, koken, de les, administratie, etc. Het kon allemaal niet.

Thuis voor het eerst op echte Afrikaanse wijze, met de hand, mijn ondergoed gewassen want daar ben ik bijna doorheen en de huishoudster doet dit logischerwijs niet. Man wat een werk. Ik kan niet wachten mijn wasmachine weer te zien!

Morgen neem ik alweer afscheid bij Wakisa. Daarna volgt nog een weekendje weg en dan is het alweer mijn laatste dag. Het is voorbij gevlogen maar ik heb echt genoten! GENOTEN !!!!

TOT IN NEDERLAND